Wielkanoc - tradycje i obrzędy

 Wielkanoc to najważniejsze święta i najstarsza uroczystość chrześcijańska w Polsce obchodzona od X w. Przez wieki powstało wiele obrzędów i zwyczajów związanych z tymi świętami.

Środa popielcowa - czas pokuty i przygotowania do świąt. Posypywanie głowy popiołem ma nam przypomnieć że jesteśmy śmiertelni i odwiedzamy ten świat tylko na chwilę dlatego staramy się wykorzystać to życie jak najlepiej.

Wielki Post - zakazane zabawy, muzykowanie czy tłuste jedzenie. W kościołach milkną organy i dzwony.

Niedziela Palmowa - Palma upamiętnia wjazd Jezusa do Jerozolimy. Była zrobiona z gałązek wierzby, trawy oraz trzciny nadrzecznej.

Wielka sobota - to dzień świecenia pokarmów, ognia i wody. Ogień symbolizuje spalenia co stare, woda daje życie.

                                                        Ozdoby czytelników

                                          

                                                                       zdjęcia : własne

                         kolorowe pisanki Wielkanocne przedstawiające zajączki kurczaczki, palmy

                        

20 - lecie Cała Polska Czyta Dzieciom

 Z tej okazji w dniu 10 marca przedszkolaki z Archetti wysłuchały w przerwie zajęć bajki Ireny Landau pt. " Lenka i magiczne drzewo". Książka opowiada o tym jak dwie przyjaciółki z podwórka Lenka i Marysia które mieszkały w tym samym bloku postanowiły wspólnie zasadzić drzewo. Kiedy będą dorosłe pokażą je swoim dzieciom i opowiedzą o swojej łączącej ich przyjaźni. Drzewo rosło jak na drożdżach co dzień było wyższe i piękniejsze. Pewnego dnia dziewczynki tak się pokłóciły że drzewo zaczęło się kurczyć i zniknęło. Dziewczynki zrozpaczone postanowiły się pogodzić uśmiechnęły się do siebie i serdecznie się uścisnęły. Były tak zajęte sobą, że nawet nie zauważyły jak drzewka z sekundy na sekundę robiło się coraz wyższe i piękniejsze. Mama Marysi ze zdziwienia otworzyła usta zastanawiała się dlaczego drzewko tak szybko urosło.

            

                                                                     zdjęcie : własne

            Okładka książki pt. Lenka i magiczne drzewo" przedstawia drzewo na którym siedzi mała dziewczynka w niebieskiej Sukience

W dniu 16 marca przedszkolaki wysłuchały opowiadań o przyjaźni Sally Grindley pt. " Przyjaciele na zawsze". Książka opowiada o przyjaźni między Figą Skarpetką i Misiem Olbrzymem którzy są najlepszymi przyjaciółmi. Pewnego dnia Figa zapytała Misia po co są przyjaciele. Miś odpowiedział, że przyjaciele są po to aby się z nimi bawić i dzielić ulubionymi rzeczami. Bawili się w chowanego aż pewnego dnia Miś Olbrzym zapadł w długi zimowy sen. Figa chciała się pobawić widząc drzemiącego Misia zakradła się z tyłu i wrzasnęła wystraszyła tak Misia że prawie wyskoczyłby ze swojego misiowego futra. Obrażony Miś Olbrzym położył się dalej spać ponieważ niedźwiedzie potrzebują dużo snu. Kiedy następnego dnia obudził się Figi Skarpetki nigdzie nie było widać. Zmartwiony zaczął jej szukać i wołać ale przyjaciółki nigdzie nie było nie odpowiadała na wołanie. W końcu zauważył w dziupli na drzewie koniuszek ogonka powiedział Figa chodź  pójdziemy się pobawić. Wychodząc zapytała Misiu czy to znaczy że jesteś moim przyjacielem. Misiu odpowiedział. Oczywiście że jestem przyjaciele są na zawsze.

                                                                     zdjęcie : własne

          Okładka książki pt. Przyjaciele na zawsze przedstawia na tle gór Niedźwiedź tulące do siebie rudego liska

Światowy Dzień Wody

 W dniu 22 marca obchodzimy Światowy Dzień Wody która ma symbol chemiczny H2O. Jest to ciecz bezbarwna, która nie ma ani zapachu ani smaku. Życie bez wody byłoby niemożliwe. Nikt nie wie skąd się wzięła na Ziemi. Naukowcy twierdzą że wysoka temperatura na naszej planecie doprowadziła do połączenia wodoru i tlenu. Kiedy dotarło do zimniej atmosfery skrapla się na ziemię w postaci opadów deszczu. Woda jest niezbędna do życia ale jej nadmiar może być dla niego zagrożeniem. Dlatego od zawsze baliśmy się powodzi i ulewnych deszczy. 

120 - lecie praw miejskich Jaworzno

 

Poetka z Jaworzno - Janina Woźniak

Urodziła się w Bytomiu w 1951r ale od dzieciństwa mieszkała w Jeleniu, dzisiaj dzielnicy Jaworzna. Wspomina że od szkolnych lat uwielbiała czytać, już wtedy próbowała pisać. Życie niestety inaczej zaaranżowała jej los. W wieku trzynastu lat ciężko zachorowała. Ukończyła szkołę zawodową w Chełmku potem praca, zamążpójście. Tak naprawdę zaczęła pisać wiersze w 2005 roku od śmierci naszego Papieża Jana Pawła II. Startowała w konkursie "Wspomnienia o Janie Pawle II" o dziwo jakimś cudem wspomina mój wiersze pt. "Człowiek w bieli " zajął pierwsze miejsce. I tak coraz bardziej wciągała się w pisanie i wysyłanie swoich wierszy na kolejne konkursy. Każde otrzymane wyróżnienie nadawało jej energii, satysfakcji i ochoty do dalszej twórczości. Spotykała się z czytelnikami na wieczorka poetyckich które przynosiły jej wiele radości. Cieszyła się że wielu czytelnikom podoba się jej poezja. Uczestniczyła w wielu spotkaniach z czytelnikami biblioteki Jaworzno na których czytała swoje wiersze. Zmarła w październiku 2019r

                                                                      zdjęcie : własne

        Okładka książki przedstawia  Zieloną łąkę na której rosną czerwone maki tło wypełnia błękit nieba

Nasze lektury

 W dniu dzisiejszym poznamy książkę Hanny Łochockiej pt. "O wróbelku Elemelku" . To krótkie opowiadania o przygodach wróbelka znanego dzieciom jako Elemelek. Opowiadania napisane bardzo ładną polszczyzną, prozą wierszowaną. Opowiadania mówią o tym jak to wróbelek uczył się w swojej szkole literek. O niedzielnych spacerach polnymi dróżkami. Jak to z myszką wybrał się na wycieczkę nad rzeczkę. Miał miskę, łyżkę i rondelek. W misce się mył choć ptaszkiem był. W rondelku kaszę gotował którą w lewo w prawo łyżką mieszał. Gdy nadeszło zimno, wiatry długie wieczory krótkie dni o jedzenie coraz trudnie nie ma muszek ani jagódek. Chciał lecieć na południe lecz wróble nie mają  w zwyczaju odlatywać na zimę do ciepłych krajów. Te oraz inne przygody wróbelka Elemelka poznacie czytając książkę do przeczytania której bardzo zachęcam.

                                                                   zdjęcie : własne

Okładka książki przedstawia plażę na które stoi wróbelek w niebieskim bereciki w głębi morze nad którym unoszą się białe Mewy

                                                             

120 - lecie nadania praw miejskich - Jaworzno

 Poznaj swoje osiedle Jeleń. Zabytki i miejsca  historyczne polecane do zwiedzania w moim osiedlu.                                                           Wystawka książkowa

                                                                              zdjęcia : własne

   

                               wystawka książek z kapliczkami i pomnikami znajdującymi się w Jaworznie

Nowości

 Już dzisiaj zapraszamy po pierwsze nowości w tym roku.

                                                                       zdjęcie : własne

  książki, nowości literackie dla dorosłych  zachęcające do wypożyczenia, ułożone na stoliku

8 Marca Dzień Kobiet

Wystawka książek o kobietach z okazji ich święta "Kobieta w Literaturze"

 

                                                                         zdjęcia : własne

                             Okładki książek przedstawiające znane kobiety kina                        

Dzień Przytulania Bibliotekarza

 Dziękuję paniom z Archetti za miłą niespodziankę. Wspólnie zorganizowaliśmy lekcje na temat zawodu bibliotekarza z okazji Dnia Wirtualnego Przytulania. Miłego oglądania.

                                                                            źródło : Archetti

                                 [nagranie przedstawia imprezę z okazji "Dnia przytulania bibliotekarza"]

Polecam do przeczytania

                „JESZCZE BĘDZIE PRZEPIĘKNIE” Sabina Czupryńska

„Jeszcze będzie przepięknie” Sabiny Czupryńskiej to książka z której poruszającym tematem mógł mieć coś wspólnego każdy z nas. Z pewnością pojęcie takie jak strata bliskiej i kochanej osoby nie jest nikomu obca. Bohaterka powieści Jaśmina jest 39 letnią kobietą z którą rozstaje się mąż po latach przeżytych razem. Jak wspomina pobraliśmy się po kilku miesiącach znajomości. To był bardzo śmieszny ślub. Wszyscy mieli coś czerwonego, bo ja kochałam wtedy kolor czerwony a Marcin Walczak kochał mnie oraz wszystko co ja. Na ślubie byli moi rodzice nieco skrępowani nagłym przebiegiem wydarzeń. Mama Marcina w wielkim kapeluszu z woalką oraz ojciec. Także siostra Marcina z mężem porcją płynów rozweselających i chyba jeszcze czymś. Mój brat bez żony ale z cudowną Kate oraz moi przyjaciele którzy szybko stali się również przyjaciółmi Marcina. Mój ojciec emerytowany generał wzniósł toast a wszyscy skierowali na niego wzrok. Mówił – małżeństwo to skomplikowane manewry. Można maszerować za drugą połówką, ale nie ma gwarancji że doprowadzi nas ona do celu kontynuował ojciec. Możnateż samemu iść przodem nie mając gwarancji że połówka pomaszeruje za nami. Później była miłość, zakochanie zwykłe codzienne życie. Wystarczyła jedna chwila aby wszystko uległo całkowitej zmianie. Zastanawia się Jaśmina dlaczego akurat musiało ją to spotkać. Przecież każda z kobiet liczy na to że jej miłość będzie trwała aż po grób. Zostaje sama jak wiele kobiet które zostają porzucone przez mężczyzn każdego dnia. Musi sobie w tej sytuacji poradzić sama. Czy kobieta spodziewała się takiego ciosu jaki zadał jej mąż, który z dnia na dzień opuszcza ją odchodząc od niej . Gdzieś w podświadomości spodziewała się najgorszego, ale wówczas miała klapki na oczach. W pewnym momencie kiedy klapki opadły spostrzegła że jej mąż jest już prawie nieobecny w jej życiu. Opiekuńcza podświadomość każe mi żyć i nie widzieć rozpadu mojego małżeństwa. Napisałam to ale w tamtym momencie kiedy się to działo, nigdy bym tego nie wypowiedziała na głos. Przeżywa trudne chwile z których ciężko jest się podnieść i zacząć wszystko od nowa. Szczególnie właśnie wtedy kiedy wszystko zostaje odwrócone do góry nogami i zostaje się całkiem samemu. Polubiłam główną bohaterkę Jaśminę za to że jest kobietą pełną temperamentu z ciętym językiem która pokazała że w życiu mogą być jeszcze piękne chwile. „Jeszcze będzie przepięknie” jak sam tytuł wskazuje to historia która w pewnym stopniu podnosi na duch. Ukazuje drogę jaką musi pokonać każdy człowiek po zdradzie, stracie czy odrzuceniu. Powieść mówiąca o smutku, załamaniu i samotności jaką przeżywa Jaśmina. Bohaterka wraca do przeszłości dotąd dopóki liczy na inne zakończenie. A ono inne już nie będzie już się stało. Tkwi w przeszłości bo sądzi że ma na nią wpływ a to zakończenie może odmienić lub zatrzymać. Nie może. Moment w którym zrozumie że nie ma wpływu będzie najlepszym momentem w jej życiu, po rozstaniu. Zapamięta go na zawsze w razie gdyby historia miała się powtórzyć. W Jaśminie pozostało bowiem jeszcze wiele innych emocji oprócz smutku i żalu. Postanowiła nie pozostawać w wiecznym marazmie i podnieść się z dołka. Odzyskać siebie, radość i poznać nowych ludzi. Jest to powieść obyczajowa mówiąca o miłości której z pozoru końca nic nie zapowiadało, o związku któremu nic nie zagrażało, o życiu które było lekkie łatwe i przyjemne. Ale koniec się zbliżał nadszedł zaczął się koszmar i załamanie. To książka w której nie znajdziemy dramatycznych zwrotów akcji. Autorka skupia się głównie na relacjach międzyludzkich , pokazując jak łatwo można się pogubić w związku. Jak boleśnie może skończyć się zaślepienie i niesłuchanie bliskich. Książkę polecam głównie tym którzy mają właśnie doła po bolesnym rozstaniu z bliską osobą.

                                                                        zdjęcie : własne
          Okładka książki "Jeszcze będzie przepięknie" na którem widzimy smutną kobietę

Nasze lektury

 Dzisiaj poznamy lekturę Marii Kownackiej " Kajtkowe Przygody". Książka opowiada o przygodach młodego bociana który miał na imię Kajtek. Przyszedł o na świat w gnieździe znajdującym się w gospodarstwie państwa Orczyków. Kajtek miał duży apetyt i świetnie się rozwijał dlatego był największym i najsilniejszym bociankiem. Niestety któregoś dnia uległ wypadkowi wypadając z gniazda bijąc się z bratem o jedzenie i złamał skrzydło. Wtedy z najsilniejszego pisklątka stał się najsłabszym. Nie był w stanie lecieć z całą rodzinką bocianków do Afryki pozostał na gospodarstwie sam przygarnięty przez państwo Orczyków. Przechadza się po gospodarstwie podjada karmę innym zwierzętom zaprowadzając porządek na podwórku. Kajtek miał zamieszkać w kurniku, przy każdej okazji wchodził do domu ogrzać się przy piecu. Kajtek był bardzo ciekawy świata choć niekiedy przysparzało mu to wiele kłopotów. Lubił chodzić za dziećmi państwa Orczyków towarzyszył im w zabawach. Dobre traktowanie ze strony ludzi nie mogło zmienić typowo zwierzęcej natury Kajtka. Nie był w stanie do końca zrozumieć świat ludzi i ich intencji. Choć reprezentuje świat zwierząt posiada w sobie typowe cechy ludzkie. Włączając się w życie w gospodarstwie nauczył się współistnienia z ludźmi, zaczynając rozumieć reguły panujące w ich świecie. Dzięki pomocnej dłoni Antka który nauczył go dobrych manier i wyeliminował jego egoizm, złośliwość i łakomstwo odkrył że potrafi latać nie może już wrócić do gniazda, ostatecznie dołącza się do stada dzikich bocianów. 

                                                                         zdjęcie : własne

                    Okładka książki "Kajtkowe przygody" na które widzimy bociana w tle białe chmury 

Narodowy Dzień Pamięci "Żołnierzy Wyklętych".

 W dniu 1 marca co roku obchodzimy Święto państwowe poświęcone upamiętnieniu żołnierzy antykomunistycznego i niepodległościowego podziemia. W 2001 roku Sejm Rzeczypospolitej Polskiej podjął uchwałę w której uznał zasługi organizacji i grup niepodległościowych które po zakończeniu II wojny światowej podjęły nierówne walki o suwerenność i niepodległość Polski. Miało to być uhonorowaniem żołnierzy zbrojnego podziemia antykomunistycznego. 

                                                                   zdjęcie : własne

                                     wystawka książek przedstawiająca "Żołnierzy Wyklętych"